„Dom odziany. Dostrajanie się do sezonowej wyobraźni” pokazuje, w jaki sposób tkaniny wykorzystywane w domowych wnętrzach odzwierciedlały rytm zmieniających się pór roku. Przywołuje przeszłe rytuały, poszukując inspiracji dla współczesnego projektowania reagującego na zmiany klimatu. Żyjąc pomiędzy centralnie ogrzewanymi mieszkaniami i klimatyzowanymi biurami zobojętnieliśmy na niuanse zmian zachodzących cyklicznie w przyrodzie. Współczesne projektowanie może nam pomóc na nowo się do nich dostroić.
Poszukując inspiracji dla współczesnych zaangażowanych klimatycznie rozwiązań projektowych, wystawa „Dom odziany” sięga do przykładów historycznych z Polski z czasów przed upowszechnieniem się elektryczności. Zwraca się ku domowym rytuałom, którą pozwolą nam pielęgnować relację z odchodzącym światem natury, a w konsekwencji uważniej reagować na kolejne zachodzące w nim zmiany.
W dworach, pałacach magnackich i chłopskich chatach powszechnie stosowano tekstylia jako sezonowe odzienie architektury. Przednowoczesna Polska znała dwanaście fenologicznych pór roku i potrafiła dostosowywać domowe przestrzenie do ich rytmu. Sposób używania tkanin pozwalał na świadome, wspólnotowe i uczestniczące przeżywanie cyklów natury, ćwiczenie uważności, celebrowanie upływu czasu, wzmacnianie poczucia bycia częścią rytmu dnia i nocy czy sekwencji światła i ciemności. Tak pomyślany „Dom odziany” działa jak pudło rezonansowe – wzmacnia doświadczenie rytmu otaczającego nas świata.

Wszystkie tkaniny zostały zaprojektowane przez Alicję Bielawską
i wykonane przez: Folk Art Wijata, In Weave (Beata Wietrzyńska), “Koronka–Bobowa”: Spółdzielnia Pracy Rzemiosła Ludowego
i Artystycznego (Agata Król, Danuta Myśliwiec, haft: Jadwiga Śliwa) oraz prof. Zenovia Shulha. Szycie: Klaudia Filipiak (LAZY STUDIO).

Organizator Instytut Adama Mickiewicza